Onzichtbaar overgewicht

Ik schreef bovengenoemde intro al in 2017. Recent heeft ook het Partnerschap Overgewicht Nederland (PON) dit in de nieuwe richtlijn “Overgewicht en obesitas bij volwassenen” opgenomen. De richtlijn bevat “nieuwe” inzichten, onder andere op het gebied van het stellen van de diagnose, risico’s door overgewicht en de juiste behandeling. Volgens de richtlijn is alleen de Body Mass Index (BMI) onvoldoende om overgewicht of obesitas vast te stellen. De BMI wordt berekend door het gewicht in kilo’s te delen door de lichaamslengte in het kwadraat. Dus bij de lengte 1.74 meter en een gewicht van 70 kilo bereken je dit als volgt: 70 gedeeld door 3,03 (de uitkomst van 1.74 x 1.74) = 23,10 kg/m2. Het getal 18,5-25 kg/m2 staat voor gezond gewicht. De BMI houdt geen rekening met vetweefsel dat eventueel in de buikholte zit, rond onze organen. En juist dit zogenaamde buikvet levert een risico voor de gezondheid. Dit vet belemmert de functie van de nieren, lever en alvleesklier. Daarbij geeft het buikvet signaalstoffen af die ons immuunsysteem opjagen. Ook verhoogt het het risico op hart- en vaatziekten en het ontstaan van type 2 diabetes. Er wordt nu aanbevolen om de combinatie van BMI en buikomvang te gebruiken. Over voeding en dieetbehandeling staat in de nieuwe richtlijn: “1. Geef een voedingsadvies op basis van de Schijf van Vijf en stimuleer de cliënt/patiënt om gevarieerd en zo min mogelijk sterk bewerkte voedselproducten te eten. 2. Overweeg bij co-morbiditeit een gepersonaliseerde dieetbehandeling door een diëtist. Dit is maatwerk afgestemd op de aard van de co-morbiditeit en de behoeften van de cliënt/patiënt”. Even een toelichting: co-morbiditeit wil zeggen dat er ook een ander ziektebeeld zoals diabetes type 2 of hartfalen is. “3. Bij insulineresistentie kan een koolhydraatbeperkt dieet overwogen worden”. Dit is mijns inziens te voorzichtig omdat 75% van de mensen met overgewicht insulineresistentie heeft!! En dan helpt het Schijf van Vijf advies niet meer. Nog even een toelichting: Insuline zorgt voor de opname van glucose (suiker) in onze lichaamscellen. Insuline wordt aangemaakt door de alvleesklier. De glucose die in de lichaamscellen wordt opgenomen halen wij grotendeels uit onze voeding. Van koolhydraten maken wij glucose. Hierbij zijn er “snelle” koolhydraten, die het glucose in ons bloed snel verhogen en zogenaamde “langzame koolhydraten” die langzamer worden afgebroken in de darmen. Deze verhogen het glucosegehalte in het bloed minder snel. Als de lichaamscellen langdurig teveel glucose aangeboden krijgen, worden zij insulineresistent. Dit wil zeggen dat er meer insuline nodig is om de cel glucose op te laten nemen. De alvleesklier geeft dan steeds meer insuline af en hierdoor ga je onder andere meer vocht en vet vasthouden. Ook kun je bij een hoge insulinespiegel geen vetten verbranden, waardoor eventueel gewenst gewichtsverlies bemoeilijkt wordt. Een te hoge insulinespiegel zorgt voor ontstekingen in jouw vaatwanden en houdt vocht vast via jouw nieren, waardoor je een hoge bloeddruk en/of een verhoogd cholesterolgehalte kunt krijgen. Insulineresistentie bevordert hierdoor het risico op hart- en vaatziekten. Weet ook dat iedereen met diabetes type 2 insulineresistentie heeft. Wil je meer weten? Neem dan contact met ons op!